Το νησί

Η Μήλος είναι ένα ηφαιστειακό ελληνικό νησί στο Αιγαίο Πέλαγος, βόρεια της θάλασσας της Κρήτης. Η Μήλος είναι το νοτιοδυτικότερο νησί των Κυκλάδων.

Το νησί φημίζεται για το άγαλμα της Αφροδίτης (η Αφροδίτη της Μήλου, τώρα βρίσκεται στο Λούβρο), καθώς και για τα αγάλματα του Έλληνα θεού Ασκληπιού (τώρα βρίσεται στο Βρετανικό Μουσείο) και του Ποσειδώνα και ενός αρχαϊκού Απόλλωνα που βρίσκονται στην Αθήνα. Είναι επίσης διάσημο για την ποικιλία των υπέροχων παραλιών. Ο Δήμος Μήλου περιλαμβάνει επίσης τα ακατοίκητα υπεράκτια νησιά της Αντίμήλου και των Ακραδιών. Η συνολική έκταση είναι 160.147 τετραγωνικά χιλιόμετρα (61.833 τετραγωνικά μίλια) και ο πληθυσμός κατά την απογραφή του 2011 ήταν 4.977 κάτοικοι.

Γεωγραφία

Η Μήλος είναι το νοτιοδυτικότερο νησί των Κυκλάδων, 120 χιλιόμετρα (75 μίλια) ανατολικά από την ακτή της Λακωνίας. Από ανατολικά προς δυτικά μετρά περίπου 23 km (14 mi), από βορρά προς νότο 13 km (8,1 mi), και η έκτασή του εκτιμάται στα 151 τετραγωνικά χιλιόμετρα (58 τετραγωνικά μίλια).

Το μεγαλύτερο τμήμα είναι τραχύ και λοφώδες, καταλήγει στο όρος Προφήτης Ηλίας 748 μέτρα (2.454 πόδια) στα δυτικά. Όπως και το υπόλοιπο σύμπλεγμα, το νησί είναι ηφαιστειακής προέλευσης, με ταφ, trachyte και obsidian μεταξύ των συνηθισμένων πετρωμάτων του. Το φυσικό λιμάνι είναι το κοίλο του κύριου κρατήρα, το οποίο, με βάθος που ορίζεται από 130-55 μέτρα, χτυπάει από τα βορειοδυτικά έτσι ώστε να χωρίσει το νησί σε δύο αρκετά ίσα τμήματα (βλ. Φωτογραφία), με ισθμό πλάτους όχι μεγαλύτερο από 1,8 χλμ. Σε μια από τις σπηλιές στη νότια ακτή, η θερμότητα από το ηφαιστιακή δραστηριοτητα εξακολουθεί να είναι μεγάλη, και στην ανατολική ακτή του λιμανιού, υπάρχουν θερμές θειούχες πηγές.

Η Αντίμηλος, 21 μίλια (21 χλμ.) βορειοδυτικά της Μήλου, είναι μια ακατοίκητη μάζα βράχων, που συχνά ονομάζεται Ερημόμηλος (Έρημος Μήλος). Η Κίμωλος, 1,6 χλμ. (0,99 μίλια) στα βορειοανατολικά, ήταν διάσημη στην αρχαιότητα για τα σύκα και τη γη του πληρώματος, και περιείχε μια σημαντική πόλη, τα ερείπια της οποίας καλύπτουν το βράχο του Αγίου Ανδρέα. Η Πολύαιγος (που ονομάζεται επίσης Πόλυγος) βρίσκεται 2 χλμ. νοτιοανατολικά της Κιμώλου. Ήταν το θέμα της διαμάχης μεταξύ των κατοίκων της Μήλου και της Κιμώλου. Τωρα είναι ακατοίκητο και μάλιστα κατέχει τον άτυπο τίτλο του μεγαλύτερου ακατοίκητου ελληνικού νησιού.

Η πόλη του λιμανιού είναι ο Αδάμαντας. από εκεί υπάρχει μια ανάβαση στο οροπέδιο πάνω από το λιμάνι, στο οποίο βρίσκονται η Πλάκα, η πρωτεύουσα, και το Κάστρο, που υψώνονται σε έναν λόφο πάνω από αυτήν, και άλλα χωριά. Η αρχαία πόλη της Μήλου ήταν πιο κοντά στην είσοδο του λιμανιού από τον Αδάμαντα και κατέλάμβανε την πλαγιά μεταξύ του χωριού Τρυπητή κοντά στο Κλήμα. Εδώ είναι ένα θέατρο ρωμαϊκής εποχής και μερικά ερείπια τειχών της πόλης και άλλων κτιρίων, όπως ένα με ωραίο ψηφιδωτό που ανασκάφηκε από το βρετανικό σχολείο στην Αθήνα το 1896.

Άλλα χωριά περιλαμβάνουν τον Τριοβάσαλο, τον Πέρα Τριοβάσαλο, τα Πολλώνια και τη Ζεφυρία (Κάμπος).
70παραλίες
300μέρες με ήλιο
3000χρόνια ιστορία
1προορισμός

Ιστορία

Ο οψιδιανός από τη Μήλο ήταν ένα εμπόρευμα ήδη πριν από 15.000 χρόνια πριν. Η θέση της Μήλου, μεταξύ της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Κρήτης, και η κατοχή του οψιδιανού, την έκαναν σημαντικό κέντρο του πρώιμου πολιτισμού του Αιγαίου. Η Μήλος έχασε τη σημασία της για την παραγωγή όπλων όταν ο χαλκός έγινε το προτιμώμενο υλικό για την κατασκευή όπλων.

Στην ιστορική εποχή, το νησί καταλήφθηκε από Δωριείς από τη Λακωνία. Τον 6ο αιώνα π.Χ., παρήγαγε και πάλι μια αξιοσημείωτη σειρά αγγείων μεγάλου μεγέθους, με μυθολογικά θέματα και ανατολίτικο στολίδι. Κατά τη δεύτερη φάση του Πελοποννησιακού Πολέμου, το 416 π.Χ., η Αθήνα επιτέθηκε στη Μήλο, με στρατό πάνω από 3.000 στρατιώτες, επειδή αρνήθηκε να υποβάλει φόρο και αρνήθηκε να συμμετάσχει στη συμμαχία της Αθήνας εναντίον της Σπάρτης. Οι Αθηναίοι εκτέλεσαν όλους τους ενήλικες άντρες που έπιασαν και πούλησαν τις γυναίκες και τα παιδιά σαν δούλους.

Αργότερα, η Μήλος ακολούθησε τη μοίρα των άλλων νησιών των Κυκλάδων, που υποτάχθηκαν στους Μακεδόνες, τους Ρωμαίους και μετά τους Βυζαντινούς. Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια υπήρχαν στη Μήλο αρκετοί Εβραίοι κάτοικοι και ως εκ τούτου ο Χριστιανισμός διαδόθηκε αρκετά γρήγορα. Κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, ο Marco Sanudo κατέλαβε τη Μήλο και το 1207 την ενώνει με το δουκάτο της Νάξου. Το 1537, ο Hayredin Barbarossa, ένας από τους μεγαλύτερους πειρατές όλων των εποχών, ως επικεφαλής του τουρκικού στόλου, λεηλάτησε και κατέστρεψε τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου, αλλά η Μήλος ξέφυγε από την καταστροφική μανία του. Από το 1566 η Μήλος πέρασε από τους Ενετούς στους Τούρκους. Καθ 'όλη τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής, ήταν βάση για πειρατές.

Από το 1830, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, η Μήλος, όπως όλα τα νησιά των Κυκλάδων, συμπεριλήφθηκαν στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.

Στις 9 Μαΐου 1941, η γερμανική κατοχή επιβλήθηκε στο νησί, κατ' εξαίρεση, σε σχέση με τα άλλα νησιά των Κυκλάδων, που εντάχθηκαν στην ιταλική ζώνη κατοχής.

Αξιοθέατα

1. Η Αφροδίτη της Μήλου

Διάσημο άγαλμα της ελληνιστικής περιόδου που βρέθηκε στη Μήλο το 1820. Το άγαλμα βρέθηκε από έναν αγρότη, από τον οποίο η γαλλική αρχαιολογική υπηρεσία αγόρασε αμέσως για 400 πιάστρα. Το άγαλμα μεταφέρθηκε στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Σήμερα, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Μήλου, υπάρχει ένα "αυθεντικό αντίγραφο" του αγάλματος, που κατασκευάστηκε στα εργαστήρια του Μουσείου του Λούβρου.
2. Το αρχαίο θέατρο

Το αρχαίο θέατρο θεωρήθηκε αρχικά ως ρωμαϊκή κατασκευή του 1ου αι. Εντοπίστηκε το 1735, σε καταπληκτική θέση πάνω από τον παραλιακό οικισμό Κλήμα. Αλλά σήμερα έχει βρεθεί και το παλαιότερο μέρος της ελληνιστικής περιόδου (3ος αιώνας π.Χ.) Σήμερα σώζονται μόνο τα θεμέλια της σκηνής, η ορχήστρα και επτά σειρές μαρμάρινων καθισμάτων, που μπορούν να φιλοξενήσουν περίπου 700 θεατές. Τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα συντήρησης και αποκατάστασης, για λόγους προστασίας, προώθησης και βελτίωσης της πρόσβασης.
3. Οι κατακόμβες

Οι κατακόμβες βρίσκονται στην περιοχή του σύγχρονου οικισμού της Τρυπητής, σκαμμένες σε ηφαιστειακό έδαφος. Είναι το μεγάλο κοινοτικό νεκροταφείο των παλαιοχριστιανικών χρόνων στη Μήλο. Οι κατακόμβες ανακαλύφθηκαν από παράνομους εμπόρους και έγιναν γνωστές μετά τη λεηλασία τους το 1840. Αποτελούν ένα λαβύρινθο μήκους 185 μέτρων και εκτιμάται ότι υπάρχουν θαμμένοι αρκετές χιλιάδες νεκροί. Η δραστηριότητα των πρώτων χριστιανών στις κατακόμβες σταματά λίγο μετά την εγκαθίδρυση της θρησκευτικής ελευθερίας (Έτος του Μιλάνου).
4. Το καταφύγιο του Αδάμαντα

Κατά την προετοιμασία για την κατάληψη της Κρήτης κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί διέταξαν το σκάψιμο και την κατασκευή σηράγγων και διόδων σε διάφορες τοποθεσίες στο νησί που χρησιμοποιούσαν για την προστασία των στρατιωτών καθώς και για την αποθήκευση τροφίμων και πυρομαχικών. Το μεγαλύτερο τέτοιο πέρασμα ήταν εκείνο του Αδάμαντα που χρησιμοποιείται κυρίως για να προστατεύσει τους Γερμανούς από βρετανικούς βομβαρδισμούς. Είναι μια διαμερισμένη σήραγγα με 12 θάλαμους.

Οι παραλίες της Μήλου

Στη Μήλο υπάρχουν περίπου 70 παραλίες. Η παραλία Αχιβαδίλομνη είναι η μεγαλύτερη σε μήκος περίπου 1 χιλιομέτρου (0,62 mi). Οι υπόλοιπες παραλίες ξεκινούν από (Βόρεια): Σαρακίνικο, Παπάφραγκας, Κάπρος, Πάχαινα, Αλογόμαντρα, Άγιος Κωνσταντίνος, Μύτακας, Μαντράκια, Φυροπόταμος, Νεροδάφνη, Λακίδα, Πλάθιενα, Φουρκοβούνι, Αρετή, Πολλώνια, Γκουράδο και Φυλακωπή. (Νότια): Φυριπλάκα, Παλιοχώρι, Προβατάς, Τσιγκράδο, Αγία Κυριακή, Ψαραβολάδα, Κλέφτικο, Γέροντας, Γέρακας, Άγιος Σώστης, Μουχλιώτη, Κατεργό, Σπαθί, Φιρλίγκος, Πιαλοθειάφες, Καλάμος, Κρωτηράκη, Ψαθί, Σβορώνου και Σακέρη (Δυτικά): Άγιος Ιωάννης, Σπήλαιο Συκιάς, Αγκάθια, Τριάδες και Αμμουδαράκι. (Ανατολικά): Βούδια, Θάλασσα, Παλιόρεμα, Τρία Πηγάδια και Θειάφες. (Στην περιοχή του Κόλπου): Χιβαδόλιμνη, Λαγκάδα, Παπικινού, Φατούρενα, Κλήμα, Σκινωπή και Πατρικία.